افسانه هایی که حقیقت داشتند: نگاهی به داستان های اسرارآمیز از گذشته تا امروز - وبلاگ وردپرس

به گزارش وبلاگ وردپرس، داستان‌ها و افسانه‌ها همواره بخشی از میراث فرهنگی بشر بوده‌اند؛ قصه‌هایی که گاه آمیخته به خیال و گاه برآمده از حقیقت‌اند. از روایت‌هایی درباره موجودات عجیب تا ابزارهای جادویی و حوادث شگفت‌انگیز، این حکایت‌ها همواره نسل‌ها را مجذوب خود کرده‌اند. اما آیا تمام این افسانه‌ها صرفاً خیالات مردم باستان بوده‌اند؟ گاهی در میان این روایات، رگه‌هایی از واقعیت کشف می‌شود که شگفتی پژوهشگران را برمی‌انگیزد. در این مقاله به بررسی چند افسانه پرداخته‌ایم که برخلاف تصور، واقعی بودند و ردپای حقیقت در آنها آشکار شده است.

افسانه ها و اسطوره هایی که افسانه و اسطوره نبودند

افسانه ها و اسطوره ها پایه های تمدن ها هستند. داستان هایی هستند که نسل به نسل به عنوان راهی برای اهمیت درس های مهمی مانند نجات یافتن انتقال یافته اند. افسانه ها و اسطوره ها به شکل دادن دنیای مدرن بشر کمک کرده اند، اما همیشه منبع درستی برای شناخت حقیقت نیستند بلکه صرفا یک داستان را بازگو می کنند. اگرچه افسانه هایی نیز هستند که رگه هایی از حقیقت را درون لایه های خود پنهان کرده اند. برای دانستن این افسانه ها با وبلاگ وردپرس همراه باشید.

مورچه های طلایاب

این افسانه از کتاب The Histories of Herodotusگرفته شده است. عبارتی در کتاب وی یافت شد که از مکانی در شرق دور امپراطوری پارس سخن می گفت، جایی حوالی شمال هند امروزی که مورچه هایی خیلی بزرگ (کوچک تر از سگ و بزرگ تر از روباه) و خیلی پشمالو در آن دیده می شد. طبق آن چه که داستان می گوید این مورچه ها در بیابان ها و زمین های خیلی خشک زندگی می کردند. مورچه ها زیر زمین زندگی می کردند و هنگامی که به روی زمین می آمدند خز روی بدنشان با شن های طلایی پوشیده می شد که محلی ها سریع آن ها را برای خود جمع می کردند.

تاریخ شناسان سال های بسیار پیش عمدتا کارهای هرودوت را بیش از هر چیر افسانه ای در نظر گرفته اند. بنابر این داستان مورچه های طلا یاب سرزمین پارس را متعلق به جهانیی افسانه ها می دانستند. و در آخر چه کسی تا به حال مورچه بزرگ و مو دار دیده است؟ حتی در استرالیا با تمام موجودات عجیبش چنین چیزی یافت نمی شود.

اما در آخر مشخص شد که حق با هرودوت بوده است. مورچه طلا یاب در حقیقت مورچه نبود بلکه موش خرما بود. او فقط در زبان فارسی بسیار ضعیف بوده است. هنگامی که به او درباره مورچه ها گفته شد آن را به اشتباه ترجمه کرد و این افسانه بدین شکل رواج یافت.

بوزینه های بیلی

در اعماق جنگل سیاه و تاریک کنگو افسانه ای از بوزینه ای بزرگ وجود دارد که به شکار شیرها و ماهی گیری می پردازد، حتی روی دو پا راه می رود. اولین بار یک افسر بلژیکی در اواخر دهه 1900 میلادی هنگام بازگشت از نزدیکی شهری به نام بیلی جمجمه گوریلی را با خود آورد. جمجمه دانشمندان را به این فکر برد که گونه جدیدی از گوریل ها کشف شده است اما به خاطر جنگ سرد در کنگو دانشمندان توانایی جست و جوی بیشتر نداشتند.

هنگامی که در سال 2003 در کنگو صلح برقرار شد دانشمندان سریعا به جنگل های بیلی رفتند تا کاوش خود را آغاز کنند. چیزی که کشف کردند آن ها را شگفت زده کرد. آن ها گونه ای از بوزینه کشف کردند که چیزی بین گوریل و شامپانزه توصیف شد. عجیب تر آن بود که دلایلی یافتند که مبنی بر صحت گفته های محلی ها بود. در واقع آن ها گمان می کنند بوزینه های بیلی تنها شامپانزه هایی بیش از حد بزرگ هستند که رفتاری مانند گوریل دارند.

ابو گوگو | Ebu gogo

قبیله های محلی جزیره Flores اندونزی افسانه ها و اسطوره هایی دارند که سخن از موجودات کوچک و خبیث دارد. این موجودات عاشق دزدین غذاها و بچه ها هستند. محلی ها این موجودات را ابوگوگو می نامند و آن ها را بیش از مقدار کوچک همراه با بدن هایی پر از مو توصیف می کنند. ابوگوگو برای مدت ها تنها یک افسانه و یا در بهترین حالت یک میمون تصور میشد که در توصیف آن بیش از حد اغراق شده است.

در سال 2003 به جای مانده های افرادی با حدود 90 سانتی متر قد در غاری در جزیره Flores یافت شد. تحقیقات بیشتر منجر به کشف اسکلت کامل 9 تا از آنان شد. هرچند این مساله هنوز نیاز به تحقیق دارد می توانیم بگوییم که ابوگوگو روزگاری وجود داشته است.

سنگ خورشیدی وایکینگ ها

وایکینگ ها دریانوردانی بسیار ماهر بودند و روشی بسیار خارق العاده برای مسیریابی کشف کردند. افسانه ها و اسطوره ها سخن از سنگی داشتند که وایکینگ ها برای یافتن مسیرشان استفاده می کردند، حتی در زمان هایی که خورشید غروب کرده بود یا هوا ابری بود. دانشمندان برای سال ها در پی امکان وجود سنگی با چنین قابلیتی بودند تا توضیحی برای دستیابی وایکینگ ها در مقاصد دریای متعدد دور و نزدیک داشته باشند.

در سال 2002 به نتبجه مطلوب رسیدند. نوعی کریستال ایسلندی که در قرن 16 از به جای مانده های کشتی غرق شده ای در کانال اینگلیس یافت شده بود. پس از جست و جو تعداد بسیار زیادی از این نوع در بقایای باستانی وایکینگ ها کشف شد.

لاک پشتی به نام Hoan Kiem

پادشاه Lei Loi یکی از مورد احترام ترین پادشاهان ویتنام است که توانست در مقابل حمله اپراطوری چین از کشورش دفاع کند. افسانه می گوید که پادشاه از طریق کمک های یک لاک پشت طلایی که به او شمشیری جادویی اهدا کرده بود پیروز به این کار شد. این شمشیر قدرت صد مرد جنگی را به او می بخشید. پس از اتمام جنگ ، پادشاه در حال قایق رانی در دریاچه بود که یک لاک پشت غول پیکر در آب ظاهر شد. شمشیر را گرفت و با خود به زیر آب برد و برای همیشه ناپدید شد.

در سال 1967 داستان مشابه این داستان گفته شد، یک لاک پشت غول پیکر به طول 2 متر در کنار دریاچه از طریق شرکت صنایع غذایی کشف شد. یک لاک پشت غول پیکر دیگر نیز بارها در دریاچه دیده شد.دولت تصمیم گرفت که نگه داری از این لاک پشت را بر عهده بگیرد. متاسفانه این گونه به نظر می رسد که لاک پشت غول پیکر تنها نوع از گونه خود است که زنده به جای مانده است.

افسانه محلی آمریکا

مانند سایر فرهنگ های باستانی اقیانوس اطلس اولین انسان هایی که در آمریکا زندگی می کردند افسانه ها و اسطوره ها یی وجود داشت که سخن از سیل بزرگی داشت که زمین را غرق کرده بود. یکی از افراد بازگو کننده این مطالب Ojibwe Tribe بود که از داستان سیل بزرگ از طریق آب شدن برف ها و یخ ها سخن می گفت. داستان بدین گونه بود که یک موش کیسه ای را که گرمای خورشید در آن بود از بین برد و گرمای آن در سراسر جهان پخش شد که موجب ایجاد سیل شد.

هنگامی که پس از گذشت قرن ها علم و دانش بشر پیشرفت کرد و اندکی به ناشناخته ها دست یافت، زمین شناسان در پی راهی برای توضیح سرزمین های با اشکال عجیب شدند که با تئوری های مطرح شده در آن زمان قابل توضیح نبود. سپس به این فکر افتادن که شاید سرخ پوستان حقیقت را بازگو می کردند و سیل حقیقت داشته است و با تحقیقات بیشتر مشخص شد که سیل .بزرگ درست بوده است. که حدود 13 تا 15 هزار سال پیش رخ داد.

سخن پایانی:

افسانه‌ها پنجره‌ای به باورها و تخیلات گذشتگان‌اند، اما همان‌طور که دیدیم، برخی از آنها بیش از یک داستان ساده‌اند. این روایت‌ها با واقعیت‌هایی درآمیخته‌اند که گاه علم مدرن توانسته پرده از رازهایشان بردارد. بررسی این افسانه‌ها نه تنها به درک بهتری از تاریخ و فرهنگ گذشتگان کمک می‌کند، بلکه نشان می‌دهد که مرز بین تخیل و حقیقت گاهی بسیار باریک است. شاید هنوز هم افسانه‌های دیگری وجود دارند که منتظر کشف واقعیت خود هستند.