10 بازیگر برتر سال 2022 با ژست های خاص! - وبلاگ وردپرس

به گزارش وبلاگ وردپرس، در اینجا فهرست ده بازیگر برتر سال 2022 را به انتخاب نشریۀ نیویورک تایمز ملاحظه خواهید کرد؛ به همراه عکس هایی خاص و متفاوت از آن ها.

وبلاگ وردپرس | نشریۀ نیویورک تایمز امسال هم به روال سال های گذشته فهرستی از ده بازیگر برتر سال را از نگاه منتقدان و سردبیران خودش منتشر کرده است. اما ویژگی خاص فهرست نیویورک تایمز این است که علاوه بر فهرست اسامی، هر سال عکس هایی خاص و منحصر به فرد هم از این بازیگران منتشر می کند.

به گزارش وبلاگ وردپرس ؛ این عکس ها را عکاسان خود این نشریه می گیرند و از عکس های موجود استفاده نمی کنند. در این عکس ها هر کدام از بازیگران با یک ژست خاص ظاهر می گردد؛ انگار که قرار است قدرت بازیگری اش را علاوه بر فیلم، در عکس هم به نمایش بگذارد!

ویژگی دیگری که در عکس های امسال هست، رنگ بندی منحصر به فرد آن هاست. عکس های سال گذشته همگی سیاه و سفید بودند، اما امسال تنوع مجذوب کنندهی از رنگ ها را در عکس ها شاهد هستیم.

1. میشل یئو (Michelle Yeoh)

میشل در فیلم همه چیز همه جا به یکباره نقش زنی را بازی می کند که صاحب یک رختشویخانه است اما ناگهان وظیفه پیدا می کند که دنیا را نجات بدهد؛ آن هم از طریق سفر به دنیا های موازی مختلف و مبارزه های پر از اکشن و هیجان. میشل این نقش را خارق العاده بازی کرده است؛ او نهایت خشم، نهایت هشیاری و نهایت خردمندی را با هم جمع کرده تا بتواند تصویری فوق العاده از یک ابرقهرمان زن در وسط یک رختشویخانه بیافریند!

2. دانیل کالویا (Daniel Kaluuya)

دانیل در فیلم (Nope) برای دومین بار با جوردن پیلِ کارگردان همکار شده و باز هم نتیجۀ درخشانی به بار آورده است. کارگردانی پیل و بازی کالویا انگار وقتی با هم جمع می شوند این قدرت را پیدا می کنند که ما را درگیر عمیق ترین راز ها و تاریک ترین ماجراجویی ها کنند. کالویا در این فیلم نقش یک کابوی جوان را دارد که می خواهد از مزرعه اش در برابر بیگانه های فضایی حفاظت کند. بازی کالویا در اینجا هم جنبۀ کمدی دارد، هم رازآلود است، هم عاطفه برانگیز و هم هر چیز دیگری که ساختار داستان فیلم ایجاب می کند.

3. توسو امبدو (Thuso Mbedu)

فیلم پادشاه زن خودش فیلم خاصی است؛ فیلمی دربارۀ جنگجویان زن آفریقایی در دوران تجارت برده. معلوم است که برای ایفای شخصیت یکی از این زن ها باید سرسختی و شجاعت را با تمام وجود نشان داد. این کاری است که امبدو کرده است؛ به بهترین شکل ممکن. او نقش یک جنگجوی تازه وارد را دارد که می خواهد خودش را ثابت کند. او در همۀ لحظات درخشان است؛ چه در صحنه های نبرد، چه موقع تعقیب و گریز و چه در نشان دادن احساسات زن جوانی که می خواهد نیروی شگفت انگیز درون خودش را کشف کند.

4. میشل ویلیامز (Michelle Williams)

ویلیامز در فیلم فابلمن ها ترکیب عجیبی از عواطف و حالات مختلف روحی را به تصویر کشیده است. او در این فیلم هم یک بانوی میانسال باوقار است و هم یک دختربچۀ بازیگوش؛ هم غمگین است و هم سرخوش. اسپیلبرگ در این فیلم واقعا انگار هر استعدادی را که در وجود ویلیامز مخفی بوده، پیدا کرده و به نمایش گذاشته است. این واقعا ارتباط دوطرفۀ فوق العاده ای بوده است؛ ویلیامز سطح فیلم را بالا برده و فیلم هم به محلی برای هنرنمایی او تبدیل شده است.

5. فرانکی کوریو (Frankie Corio)

فیلم بعد از خورشید از خیلی جهات یک اثر فرق دارد. ما معمولا در فیلم ها صحنه های مربوط به گذشته را در فلاش بک های نسبتا کوتاه مشاهده می کنیم. اما این فیلم بر عکس است و گاهی صحنه های کوتاهی از آینده را به ما نشان می دهد. ماجرای فیلم دربارۀ ارتباط یک دختر نوجوان با پدرش است. جادوی بازی فرانکی کوریو در اینجاست که تمام شادی ها و سرخوشی های یک دختر نوجوان پر جنب و جوش را به ما نشان می دهد، اما در عین حال و به طرزی ظریف و تحسین برانگیز نشانه هایی از غم ها و افسردگی هایی را نیز که قرار است در آینده به سراغش بیاید به مخاطب نشان می دهد. تضاد جالبی در بازی او هست: او شادترین دخترک در یکی از غمگین ترین فیلم های امسال است.

6. فردی گیبز (Freddie Gibbs)

فردی گیبز استاد مسلم شخصیت سازی است. او در فیلم مرگ بر شاه نقش یک رپر پیروز را بازی می کند که دچار حالتی از افسردگی و کسالت شده است. او به یک منطقه روستایی می رود تا حال و هوایی عوض کند. اما آیا او می تواند دوباره به صحنه برگردد و انتظاراتی را که از او وجود دارد برآورده کند؟ گیبز این بحران عاطفی را بسیار درخشان ترسیم کرده است و ما را به عمق تضادی می برد که میان شناخته شدن به عنوان یک آوازخوان شاد و پرشور و یک آدم افسرده و بحران زده وجود دارد. او در این فیلم بسیار متعادل و باورپذیر است؛ نه زیادی احساساتی است و نه بیش از میزان خشک و غیر انسانی. بازی او یکی از برجسته ترین نقاط قوت این فیلم بوده است.

7. برندان گلیسون (Brendan Gleeson)

فیلم بانشی های اینشرین یکی از بهترین فیلم های امسال است که داستانی را دربارۀ دوستی دو مرد روایت می کند. گلیسون به این فیلم جاذبه و درخشش بخشیده است. علاوه بر این، بازی و شخصیت پردازی او غافلگیرکننده نیز هست. او جدی ترین آدم این فیلم است و در عین حال شرورترین و بدرفتارترین آدم. چطور می گردد سبکی و نشاط را با جدیت و تلخی اینقدر خوب ترکیب کرد؟ پاسخ این سوال را گلیسون با بازی درخشان خودش داده است.

8. ویکی کریپس (Vicky Kriesp)

ملکه الیزابت اتریش یکی از مشهورترین و قدرتمندترین زنان اروپا در قرن نوزدهم بود. نام او با فرهنگ و هنر اروپایی گره خورده است. در فیلم کورساژ کریپس نقش الیزابت را بازی می کند. این فیلم درست مثل شخصیت اصلی اش مجذوب کننده و گیرا است و درخشش ویکی قطعا مهم ترین عامل این گیرایی است. او همان تصویری است که ما از یک ملکۀ باشکوه و هنردوست در فکر داریم. او در این فیلم هم واقعی و باورپذیر است و هم رویایی و دست نیافتنی. بازی او تصویری افسونگر و خیره کننده از شادی ها و غم های زنی است که غم و شادی اش می تواند روی سرنوشت یک ملت تاثیر بگذارد.

9. ککه پالمر (Keke Palmer)

فیلم (Nope) علاوه بر کالویا یک ستارۀ دیگر هم دارد که به همان میزان در ایجاد فضا های خاص و منحصر به فرد فیلم نقش ایفا می کند. او در این فیلم نقش خواهر کالویا را بازی می کند و طوری این کار را می کند که اصلا نمی گردد این دو را بدون هم تصور کرد. ارتباط آن ها هم پر چالش است، هم عاطفی و هم طنزآمیز. رقابت میان آن ها به کودکی برمی گردد و هردویشان توانسته اند ردپای این رقابت دیرین را در بازی های فوق العاده شان به نمایش بگذارند.

10. جان برنتال (Jon Berntal)

بازیگران خوبی که نقش پلیس های بد را بازی کرده اند کم نیستند. اما بازی برنتال در سریال ما صاحب این شهر هستیم یک چیز متفاوت و عالی است. این سریال یکی از بهترین های امسال بوده و بخش مهمی از این مجذوب کنندهیت به خاطر بازیگران کابلدی مثل برنتال بوده است. بی شرمی، فساد و بی اخلاقی در این سریال فراوان است؛ اما همۀ این ها در هیچ کجا مثل بازی برنتال به خوبی نشان داده نشده اند. او اینجا نقش پلیسی را دارد که فقط و فقط از خودش محافظت می کند و نه از هیچ چیز دیگر؛ و بازی برنتال طوری عمیق و طبیعی است که به ما این احساس را می دهد که انگار خود او هم از بدی خودش در رنج است.