بیماری شریان محیطی یا PAD چه علائمی دارد و چطور تشخیص داده می گردد؟ - وبلاگ وردپرس

به گزارش وبلاگ وردپرس، بیماری شریان محیطی یک مشکل شایع گردش خون است که در آن شریان ها باریک می شوند و جریان خون به اندام ها کاهش می یابد.

هنگامی که به بیماری شریان محیطی (PAD) مبتلا می شوید، پا ها یا بازو های شما - معمولاً پا های شما - جریان خون کافی برای پاسخگویی به تقاضا را دریافت نمی نمایند. این مسئله، ممکن است علائمی مانند درد پا هنگام راه رفتن (لنگش) ایجاد کند.

بیماری شریان محیطی احتمالاً نشانه ای از تجمع رسوبات چربی در شریان ها (آترواسکلروز) است. این شرایط ممکن است عروق شما را باریک کند و جریان خون را به پا ها و گاهی اوقات بازو های شما کاهش دهد.

شما اغلب می توانید بیماری عروق محیطی را با ورزش کردن، رژیم غذایی سالم و ترک تنباکو به هر شکلی با موفقیت درمان کنید.

علائم

در حالی که بسیاری از افراد مبتلا به بیماری شریان محیطی علائم خفیف یا بدون علائم دارند، بعضی از افراد هنگام راه رفتن درد پا دارند (لنگش).

علائم لنگش شامل درد عضلانی یا گرفتگی در پا ها یا دست ها است که در اثر فعالیتی مانند راه رفتن ایجاد می گردد، اما پس از چند دقیقه استراحت ناپدید می گردد. محل درد بستگی به محل گرفتگی یا باریک شدن شریان دارد. درد ساق پا شایع ترین محل است.

شدت لنگش بسیار فرق دارد، از ناراحتی خفیف تا درد ناتوان نماینده. لنگش شدید می تواند راه رفتن یا انجام انواع دیگر فعالیت های بدنی را برای شما سخت کند.

علائم و نشانه های بیماری شریان محیطی عبارتند از:

• گرفتگی دردناک در یک یا هر دو ماهیچه های باسن، ران یا ساق پا پس از فعالیت های خاص، مانند راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها
• بی حسی یا ضعف پا
• سردی در ساق پا یا پای شما، به خصوص در مقایسه با طرف دیگر
• زخم هایی روی انگشتان پا، پا ها یا پا ها که خوب نمی شوند
• تغییر در رنگ پا های شما
• ریزش مو یا رشد کندتر مو در پا ها و ساق پا ها
• رشد کندتر ناخن های پا
• پوست براق روی پا های شما
• بدون نبض یا نبض ضعیف در پا ها یا پا ها
• اختلال نعوظ در مردان
• درد هنگام استفاده از بازو ها، مانند درد و گرفتگی هنگام بافتن، نوشتن یا انجام سایر کار های دستی

اگر بیماری شریان محیطی پیشرفت کند، درد ممکن است حتی زمانی که در حال استراحت هستید یا زمانی که دراز کشیده اید بروز کند. ممکن است آنقدر شدید باشد که خواب را مختل کند. آویزان کردن پا ها روی لبه تخت یا راه رفتن در اتاق ممکن است به طور موقت درد را تسکین دهد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر درد پا، بی حسی یا علائم دیگر دارید، آن ها را به عنوان بخشی طبیعی از پیری نادیده نگیرید. با پزشک خود تماس بگیرید و نوبت بگیرید.

حتی اگر علائم بیماری شریان محیطی را ندارید، ممکن است احتیاج به غربالگری در موارد زیر داشته باشید:

• بالای 65 سال
• سن بالای 50 سال و سابقه دیابت یا سیگار کشیدن
• زیر 50 سال و مبتلا به دیابت و سایر عوامل خطر بیماری شریان محیطی، مانند چاقی یا فشار خون بالا

علل

بیماری شریان محیطی اغلب در اثر تصلب شرایین ایجاد می گردد. در آترواسکلروز، رسوبات چربی بر روی دیواره سرخرگ شما تجمع می یابد و جریان خون را کاهش می دهد.

اگرچه بحث آترواسکلروز معمولاً بر قلب متمرکز است، این بیماری می تواند و معمولاً بر شریان های بدن شما تأثیر بگذارد. هنگامی که در شریان هایی که به اندام های شما خون می رسانند رخ می دهد، باعث بیماری شریان محیطی می گردد.

به ندرت، علت بیماری شریان محیطی ممکن است التهاب عروق خونی، آسیب به اندام های شما، آناتومی غیرمعمول رباط ها یا ماهیچه ها یا قرار گرفتن در معرض اشعه باشد.

عوامل خطر

عواملی که خطر ابتلا به بیماری عروق محیطی را افزایش می دهند عبارتند از:

• سیگار کشیدن
• دیابت
• چاقی (شاخص توده بدنی بالای 30)
• فشار خون بالا
• کلسترول بالا
• افزایش سن، به ویژه بعد از 65 سالگی یا بعد از 50 سالگی در صورت داشتن عوامل خطر آترواسکلروز
• سابقه خانوادگی بیماری شریان محیطی، بیماری قلبی یا سکته مغزی
• سطوح بالای هموسیستئین، اسید آمینه ای که به بدن شما در ساخت پروتئین و ساخت و نگهداری بافت یاری می نماید

افرادی که سیگار می کشند یا دیابت دارند، به علت کاهش جریان خون، بیشترین خطر ابتلا به بیماری عروق محیطی را دارند.

عوارض

اگر بیماری شریان محیطی شما ناشی از تجمع پلاک در رگ های خونی شما باشد، شما نیز در معرض خطر ابتلا به موارد زیر هستید:

• ایسکمی بحرانی اندام: این شرایط به صورت زخم های باز که بهبود نمی یابند، آسیب یا عفونت پا یا ساق پا آغاز می گردد. ایسکمی بحرانی اندام زمانی اتفاق می افتد که جراحات یا عفونت ها پیشرفت می نمایند و باعث مرگ بافت می شوند، که گاهی اوقات احتیاج به قطع اندام آسیب دیده دارد.
• سکته مغزی و حمله قلبی. آترواسکلروز که باعث علائم و نشانه های بیماری شریان محیطی می گردد به پا های شما محدود نمی گردد. رسوبات چربی بعلاوه در شریان هایی که خون را به قلب و مغز شما می رسانند، ایجاد می گردد.

پیشگیری

برترین راه برای جلوگیری از لنگش، حفظ یک سبک زندگی سالم است. یعنی:

• اگر سیگاری هستید سیگار را ترک کنید.
• اگر دیابت دارید، قند خون خود را به خوبی کنترل کنید.
• به طور منظم تمرین کن. پس از تایید پزشک، چندین بار در هفته 30 تا 45 دقیقه ورزش کنید.
• در صورت احتیاج سطح کلسترول و فشار خون خود را کاهش دهید.
• غذا هایی بخورید که چربی اشباع کمی دارند.
• وزن سالم را حفظ کنید.

تشخیص

بعضی از آزمایشاتی که پزشک ممکن است برای تشخیص بیماری شریان محیطی به آن ها تکیه کند عبارتند از:

• معاینه بدنی. پزشک شما ممکن است علائم PAD را در طول یک معاینه فیزیکی پیدا کند، مانند نبض ضعیف یا غایب در زیر ناحیه باریک شریان، صدا های کوبنده بر روی شریان ها که با گوشی پزشکی شنیده می شوند، شواهدی از بهبود ضعیف زخم در ناحیه جریان خون محدود می گردد و فشار خون در اندام آسیب دیده شما کاهش می یابد.
• شاخص مچ پا-بازویی (ABI). این یک آزمایش رایج است که برای تشخیص PAD استفاده می گردد. فشار خون مچ پا را با فشار خون بازو مقایسه می نماید.

برای اندازه گیری فشار خون، پزشک از یک کاف فشار خون معمولی و یک دستگاه سونوگرافی مخصوص برای ارزیابی فشار و جریان خون استفاده می نماید.

شما ممکن است روی تردمیل راه بروید و قبل و بلافاصله بعد از ورزش، برای اندازه گیری شدت رگ های باریک در حین راه رفتن، قرائت هایی انجام دهید.

• سونوگرافی. تکنیک های ویژه تصویربرداری اولتراسوند، مانند سونوگرافی داپلر، می تواند به پزشک یاری کند تا جریان خون را در رگ های خونی شما ارزیابی کند و شریان های مسدود یا باریک را شناسایی کند.
• آنژیوگرافی با استفاده از رنگ تزریق شده به رگ های خونی، این آزمایش به پزشک اجازه می دهد تا جریان خون را در شریان ها مشاهده کند. پزشک شما می تواند جریان رنگ را با استفاده از تکنیک های تصویربرداری، مانند اشعه ایکس، آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA) یا آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری ردیابی کند.

آنژیوگرافی کاتتر یک روش تهاجمی است که شامل راهنمایی یک لوله توخالی کوچک (کاتتر) به وسیله شریان در کشاله ران به ناحیه آسیب دیده و تزریق رنگ است. این نوع آنژیوگرافی به پزشک اجازه می دهد تا در زمان تشخیص رگ خونی مسدود شده را درمان کند. پس از یافتن ناحیه باریک رگ خونی، پزشک می تواند آن را با قرار دادن و باز کردن یک بالون کوچک یا با تجویز دارو هایی که جریان خون را بهبود می بخشد، آن را باز کند.

• آزمایشات خون نمونه خون شما می تواند برای اندازه گیری کلسترول و تری گلیسیرید و آنالیز دیابت استفاده گردد.

درمان

درمان بیماری شریان محیطی دو هدف عمده دارد:

• علائمی مانند درد پا را مدیریت کنید تا بتوانید فعالیت های بدنی را از سر بگیرید
• برای کاهش خطر حمله قلبی و سکته، پیشرفت آترواسکلروز را در بدن خود متوقف کنید

ممکن است بتوانید با تغییر سبک زندگی به این اهداف برسید، به خصوص در اوایل دوره بیماری شریان محیطی. اگر سیگار می کشید، ترک کردن تنها مهم ترین کاری است که می توانید برای کاهش خطر عوارض انجام دهید. پیاده روی یا انجام ورزش های دیگر به طور منظم طبق برنامه ای که به آن تمرین ورزشی نظارت شده گفته می گردد، می تواند علائم شما را به طور چشمگیری بهبود بخشد.

اگر علائم یا علائم بیماری شریان محیطی دارید، احتمالاً به درمان پزشکی بیشتری احتیاج خواهید داشت. پزشک ممکن است برای جلوگیری از لخته شدن خون، کاهش فشار خون و کلسترول و کنترل درد و سایر علائم دارویی تجویز کند.

دارو ها

• دارو های کاهش دهنده کلسترول ممکن است برای کاهش خطر حمله قلبی و سکته از یک داروی کاهش دهنده کلسترول به نام استاتین بهره ببرید.

هدف برای افرادی که بیماری شریان محیطی دارند، کاهش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL)، کلسترول بد به کمتر از 100 میلی گرم در دسی لیتر (میلی گرم در دسی لیتر)، یا 2.6 میلی مول در لیتر (mmol/L) است. . اگر فاکتور های خطر عمده دیگری برای حمله قلبی و سکته مغزی، به ویژه دیابت یا ادامه سیگار کشیدن داشته باشید، این هدف حتی کمتر است.

• دارو های فشار خون بالا. اگر شما هم فشار خون بالا دارید، پزشک ممکن است دارو هایی برای کاهش آن تجویز کند.

هدف درمان فشار خون شما باید کمتر از 80/130 میلی متر جیوه (میلی متر جیوه) باشد. این دستورالعمل برای افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر، دیابت یا بیماری مزمن کلیوی است. دستیابی به 130/80 میلی متر جیوه بعلاوه هدف بزرگسالان سالم 65 ساله و مسن تر و بزرگسالان سالم کمتر از 65 سال با خطر 10 درصد یا بالاتر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی در 10 سال آینده است.

• دارو برای کنترل قند خون. اگر دیابت دارید، کنترل سطح قند خون اهمیت بیشتری پیدا می نماید. با پزشک خود در خصوص اهداف قند خون خود و اقداماتی که برای رسیدن به این اهداف باید بردارید صحبت کنید.
• دارو هایی برای جلوگیری از لخته شدن خون. از آنجایی که بیماری شریان محیطی با کاهش جریان خون به اندام های شما مرتبط است، بهبود این جریان مهم است.

پزشک ممکن است درمان روزانه با آسپرین یا داروی دیگری مانند کلوپیدوگرل (پلاویکس) را تجویز کند.

• دارو های تسکین دهنده علائم داروی سیلوستازول هم با رقیق نگه داشتن خون و هم با گشاد کردن رگ های خونی، جریان خون را در اندام ها افزایش می دهد. این به طور خاص به درمان درد پا در افرادی که بیماری شریان محیطی دارند یاری می نماید. عوارض جانبی رایج این دارو شامل سردرد و اسهال است.

جایگزینی برای سیلوستازول پنتوکسی فیلین (پنتوکسیل) است. عوارض جانبی این دارو نادر است، اما معمولاً به خوبی سیلوستازول عمل نمی نماید.

آنژیوپلاستی و جراحی

بای پس پیوندکادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

در بعضی موارد، آنژیوپلاستی یا جراحی ممکن است برای درمان بیماری شریان محیطی که باعث لنگش می گردد ضروری باشد:

• آنژیوپلاستی در این روش، یک کاتتر به وسیله یک رگ خونی به شریان آسیب دیده کشیده می گردد. در آنجا، یک بالون کوچک در نوک کاتتر باد می گردد تا پلاک را به دیواره سرخرگ صاف کند و شریان را مجدداً باز کند در حالی که شریان را باز می نماید تا جریان خون افزایش یابد.

پزشک شما بعلاوه ممکن است یک لوله توری (استنت) را در شریان قرار دهد تا به باز نگه داشتن آن یاری کند. این همان روشی است که پزشکان برای باز کردن عروق قلب استفاده می نمایند.

• عمل جراحی بای پس. پزشک شما ممکن است با استفاده از یک رگ خونی از قسمت دیگری از بدن یا یک رگ مصنوعی، مسیری را در اطراف شریان مسدود شده ایجاد کند. این روش به خون اجازه می دهد تا شریان مسدود یا باریک را دور بزند.
• درمان ترومبولیتیک اگر لخته خونی دارید که شریان را مسدود نموده است، پزشک ممکن است یک داروی حل نماینده لخته را در نقطه لخته به شریان شما تزریق کند تا آن را بشکند.

برنامه تمرینی تحت نظارت

پزشک شما احتمالاً یک برنامه تمرین ورزشی تحت نظارت را برای افزایش مسافتی که می توانید بدون درد پیاده روی کنید، تجویز می نماید. ورزش منظم علائم PAD را از طرق مختلف بهبود می بخشد، از جمله یاری به بدن در استفاده موثرتر از اکسیژن.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

بسیاری از افراد می توانند علائم بیماری شریان محیطی را مدیریت نمایند و به وسیله تغییر سبک زندگی، به ویژه ترک سیگار، پیشرفت بیماری را متوقف نمایند. برای تثبیت یا بهبود PAD:

• سیگار نکشید. سیگار به انقباض و آسیب عروق شما یاری می نماید و یک عامل خطر مهم برای ایجاد و بدتر شدن PAD است. اگر سیگار می کشید، ترک آن مهم ترین کاری است که می توانید برای کاهش خطر عوارض انجام دهید.

اگر خود به خود در ترک سیگار مشکل دارید، از پزشک خود در خصوص گزینه های ترک سیگار، از جمله دارو هایی که به شما یاری می نمایند، بپرسید.

• ورزش. این یک جزء کلیدی است. موفقیت در درمان PAD اغلب با اندازه راه رفتن بدون درد اندازه گیری می گردد. ورزش مناسب به ماهیچه های شما یاری می نماید تا به طور موثرتری از اکسیژن استفاده نمایند.

پزشک می تواند به شما در ایجاد یک برنامه ورزشی مناسب یاری کند. او ممکن است شما را به یک برنامه توانبخشی ورزش لنگگی ارجاع دهد.

• رژیم غذایی سالم داشته باشید. یک رژیم غذایی سالم برای قلب کم چربی اشباع می تواند به کنترل فشار خون و سطح کلسترول شما یاری کند و خطر ابتلا به تصلب شرایین را کاهش دهد.
• از مصرف بعضی دارو های سرماخوردگی خودداری کنید. دارو های سرماخوردگی بدون نسخه که حاوی سودوافدرین هستند، عروق خونی شما را منقبض نموده و ممکن است علائم PAD را افزایش دهند.

مراقبت دقیق از پا

علاوه بر تغییرات سبک زندگی فوق، از پا های خود به خوبی مراقبت کنید. افراد مبتلا به PAD، به ویژه آن هایی که دیابت نیز دارند، در خطر بهبود ضعیف زخم ها و جراحات در ساق پا و پا هستند.

جریان خون ضعیف می تواند بهبودی مناسب را به تعویق بیاندازد یا از آن جلوگیری کند و خطر عفونت را افزایش دهد. برای مراقبت از پا های خود این توصیه را دنبال کنید:

• روزانه پا های خود را بشویید، آن ها را کاملا خشک کنید و اغلب مرطوب کنید تا از ترک هایی که می توانند منجر به عفونت شوند، جلوگیری کنید. با این حال، بین انگشتان پا را مرطوب نکنید، زیرا می تواند رشد قارچ را تشویق کند.
• کفش مناسب و جوراب ضخیم و خشک بپوشید.
• هر گونه عفونت قارچی پا مانند پای ورزشکاران را به سرعت درمان کنید.
• هنگام کوتاه کردن ناخن ها مراقب باشید.
• روزانه پا های خود را از نظر آسیب دیدگی آنالیز کنید.
• از پزشک پا بخواهید که بونیون، میخچه یا پینه را درمان کند.
• در اولین نشانه زخم یا آسیب به پوست خود به پزشک مراجعه کنید.

شیوه مقابله ای و حمایتی

ناامید نشوید. با ادامه ورزش، مسافتی را که می توانید بدون درد راه بروید افزایش می دهید.

ممکن است برای شما مفید باشد که سر تخت خود را 10 تا 15 سانتی متر بالا ببرید، زیرا نگه داشتن پا ها در زیر سطح قلب معمولاً درد را کاهش می دهد.

نکته دیگر برای کاهش علائم این است که تا حد امکان از سرما خودداری کنید. اگر نمی توانید، حتماً لباس های گرم بپوشید.