11 مورد از عجیب ترین مشاغل دوران باستان - وبلاگ وردپرس

به گزارش وبلاگ وردپرس، در دوران باستان مشاغل بسیار عجیب و غریبی وجود داشت که با خواندن 11 مورد از آن ها در این مطلب بعید است بار دیگر از شغل تان شکایت کنید.

وبلاگ وردپرس | در طول تاریخ مشاغل عجیب زیادی وجود داشته اند، اما قطعاً بعضی از آن ها از بقیه عجیب تر بودند. با تغییر فناوری ها و عوض شدن هنجار های اجتماعی، مشاغل عجیب پیشتاز بسیاری از فرهنگ ها تغییر کردند.

به گزارش وبلاگ وردپرس ، این تفاوت تا چه حد بوده و چه مشاغل عجیبی در گذشته های دور ضروری تشخیص داده شدند؟ در این مطلب درباره 11 شغل عجیب از گذشته می خوانید که بعضی از آن ها هنوز وجود دارند!

1. زینتگر

می توان گفت زینتگر ها همان آرایشگران اولیه هستند. با این حال این افراد به جای دریافت دستمزد مانند آرایشگران امروزی، برده صاحبان خود بودند. این زنان وظیفه داشتند ظاهر صاحبان شان را در جامعه رومی به ویژه میان اشراف، آراسته و قابل عرضه نشان دهند. اگرچه امروزه این شغل به مهارت قابل توجهی احتیاج دارد، در گذشته حتی به مهارت بیشتری برای انجام آن احتیاج بود.

در قدیم، رنگ مو، سفیدنماینده و کلاه گیس مثل امروز جنبه تجاری نداشت. زینتگر ها وظیفه داشتند ترکیبات منحصر به فردی بسازند تا به وسیله آن ها موی صاحبان شان را مطابق با احتیاج ها و خواسته هایشان آرایش نمایند. گاهی اوقات این توانایی شامل ترکیب زالو های فاسد، حشرات له شده، جوهر ماهی مرکب و زردآب برای درست کردن رنگ های تیره تر یا پخش کردن مدفوعِ کبوتر و خاکستر روی سرِ صاحبان شان میشد تا رنگ مو را روشن تر نمایند. اگر صاحبِ برده تار مویی را از دست می داد، برده باید موی خودش را می تراشید تا جایگزین موی صاحبش گردد.

2. متصدی مستراح

متصدی مستراح اساساً فردی بود که وظیفه داشت به امور مستراح های پادشاهان انگلیسی رسیدگی کند. این شغل گاهی اوقات دستمزد های بالا، قدر و منزلت و قدرت نیز به همراه داشت.

این شغل نابهنجارترین شغل این لیست نیست، اما قطعاً رتبه بالایی دارد. متصدی مستراح، خدمتکارِ مردی بود که وظیفه داشت در رفع کردن احتیاج های پادشاه در مستراح به او یاری کند. این کار به سادگیِ نظافت و پاکسازی نبود، متصدی باید به صورت مداوم یک دستشویی متحرک همراه با حوله، کاسه شستشو و آب را حمل می کرد.

این متصدیان معمولاً آنقدر به شغل شان متعهد بودند که حواسشان به کار کردنِ مزاجِ پادشاه هم بود. این حساسیت به این معنا بود که به موقع صرف غذای پادشاه دقت می کردند و به طور کلی یاد می گرفتند پادشاه چه زمانی احتیاج به استفاده از دستشویی متحرک دارد. آن ها در درآوردنِ لباس پادشاه برای استفاده از دستشویی متحرک به او یاری می کردند، اما برای پاک کردن نزدیک نمی شدند.

3. کتک خور

کتک خور یکی از مشاغل تاسف آور دوران باستان بود. وقتی شاهزاده جوان بدرفتاری می کرد، کتک زدن او بخاطر خون سلطنتی خلاف قوانین بود. به جای کتک زدن و تنبیه شاهزاده، کتک خور به جای او کتک می خورد و تنبیه می شد. اگرچه این شغل بی رحمانه به نظر می رسد، به نقل از منابع بسیار، این تمهید واقعاً اثربخش بود. کتک خور که پسر بود معمولاً با خود شاهزاده بزرگ میشد، بنابراین رابطه خاصی بین آن ها شکل می گرفت. اگر کتک خور ناچار میشد به جای شاهزاده تنبیه گردد، شاهزاده احساس گناه می کرد و احتمالِ بدرفتاریِ او کمتر میشد. شاهزاده پس از رسیدن به سن تاج گذاری، به جبرانِ نقشی که کتک خور سال ها ایفا نموده بود به عنوان پاداش به او ثروت می داد.

4. جراح-آرایشگر

جراح-آرایشگر شغل کاملاً آبرومندانه ای بود، اما تصور جراحی و آرایشگری در کنار هم عجیب است. با این حال، ترکیب این دو شغل با هم در قرون وسطی عادی بود! جراحانِ آرایشگر اصولِ آرایشگری از جمله کوتاه کردن مو، تراشیدن و شستن مو را انجام می دادند، اما افزون بر آن اصول جراحی را نیز اجرا می کردند. عجیب به نظر می رسد، اما این امکان وجود داشت که فردی هم برای کوتاه کردن موهایش و هم برای کشیدن یک دندانش به جراح-آرایشگر مراجعه کند!

علت ترکیب شدن این دو شغل این بود که آرایشگران در استفاده از اشیاء تیزی نظیر چاقو و تیغ مهارت داشتند. اگر آن ها می توانستند از این ابزار برای مو ها استفاده نمایند، بنابراین احتمالِ موفقیت آن ها در استفاده از این ابزار برای اهداف پزشکی بالا بود. بعضی از کار های پزشکی که جراح-آرایشگران انجام می دادند شامل قطع عضو، آزمایش ادرار، کشیدن دندان، حجامت و جراحی های جزئی دیگر میشد. تا به امروز ستونِ سفید و قرمز که از قدیم نشان دکان سلمانی بوده نمادی از جراح-آرایشگران است: قرمز نماد خون و سفید نماد بانداژ است.

5. جمع نماینده استفراغ

بدون شک یکی از بدترین مشاغل این لیست جمع نماینده استفراغ است که کارش دقیقاً همان چیزی بود که از نامش پیداست. در دوره رومیان، خانواده های سطلنتی دوست داشتند به حد استفراغ کردن غذا بخورند تا بلکه باز هم بتوانند غذای بیشتری بخورند. این تمایلِ آن ها به یک عادتِ رایج تبدیل شد تا جایی که حتی برای استفراغ کردن اتاق را هم ترک نمی کردند. در نتیجه، شغلی ایجاد شد به نام جمع نماینده استفراغ که کارش حمل کاسه های مخصوصِ جمع آوری استفراغ بود.

در بعضی موقعیت ها، افرادِ دور میزِ غذاخوری آن قدر زیاد بودند که کاسه های کافی برای استفراغ وجود نداشت، درنتیجه آن ها روی زمین استفراغ می کردند. وظیفه جمع نماینده استفراغ این بود که زمین و کاسه ها را از استفراغ پاک کند. مصون ماندن از اینکه استفراغ مستقیماً روی خود این فرد بریزد خوش شانسی او تلقی میشد.

6. بیرون انداز

بیرون انداز در اصل با کنترل حیوانات سروکار داشت! در دوران الیزابت، وظیفه منحصر به فرد این افراد تعقیب سگ های وحشی و بیرون راندن آن ها از کلیسا بود. اگر یک سگ وحشی حین عبادت مردم وارد کلیسا میشد، بیرون انداز فوراً برای پرت نشدنِ حواسِ عبادت نمایندگان، سگ را با ندا های خاصی از کلیسا بیرون می کرد.

وظیفه بیرون انداز به کنترل یا راندن سگ ها از کلیسا محدود نمیشد و شامل بچه های سرکش و نافرمان هم میشد. اگر سرزنش اثر نمی کرد، بیرون انداز کودکِ سرکش را هم از کلیسا بیرون می کرد!

7. زالو جمع کن

این کارگران همان طور که از نامشان پیداست زالو جمع می کردند. این افراد معمولاً از سوی یک پزشک استخدام می شدند، چون در قرون وسطی از زالو ها در درمان بسیاری از بیماری ها استفاده میشد. این زالو ها در نقاط خاصی از بدن قرار داده میشدند تا عمل حجامت به شکل طبیعی آن انجام گردد.

جمع آوری زالو به سادگیِ رفتن به نهرِ محل و برداشتن زالو ها از نهر نبود. این افراد باید به سراغ آب های باتلاقی می رفتند، جایی که زالو ها معمولاً آنجا زندگی می نمایند و برای جمع آوری راحت تر آن ها باید از نوعی طعمه استفاده می کردند. بعضی از این افراد از اندام های قطع شده بدن حیوانات نظیر پای اسب استفاده می کردند، اما بیشتر زالوجمع کن ها پای خودشان را طعمه دردسترس تری برای جذب زالو ها می دانستند.

در صورت چسبیدن زالو به پایِ زالوجمع کن، برداشتن آن از روی بدن بعد از حدود 20 دقیقه امکان پذیر بود تا زمانی که زالو به قدر کافی از فرد تغذیه کند. در نتیجه جمع آوریِ زالو های بیشتر به معنای از دست دادن خونِ بیشتر بود بدون توجه به بیماری هایی که ممکن بود از زالو ها به افراد منتقل گردد. همه این ها شغل زالو جمع کنی را به یک شغل وقت گیر و خطرناک تبدیل نموده بود.

8. موش گیر

این شغل در قرن نوزدهم شکل گرفت. از آنجا که موش ها عامل بسیاری از بیماری های منتشرشده در سرتاسر اروپا در آن موقع بودند، وظیفه موش گیر شکار موش ها و از بین بردن آن ها بود. موش گیر به طور معمول چندین سوراخ موش را مسدود می کرد به غیر از یک سوراخ. سپس، بیرون همان سوراخِ باز منتظر می ماند و تا جایی که می توانست موش می گرفت.

موش گیر ها در اروپای قرن نوزدهم، عاملِ کاهش بیماری و پیشگیری از آسیب دیدگیِ ذخائر غذایی بودند. اگرچه شغل آن ها بدون تردید یک شغل مهم بود، اما نگاه مردم به آن ها بطور کلی تحقیرآمیز بود، چون عوام آن را شغلی کثیف می پنداشتند و دیگران می ترسیدند که مبادا آن ها ناقل بیماری باشند، چون در تماس روزانه با موش ها بودند.

خوشبختانه این واکنش های منفی با دریافت حقوق بالاتر برای آن دسته از موش گیر ها که در این کار مهارت خاصی داشتند، جبران میشد. افزون بر این، گاهی اوقات ثروتمندان از روی کنجکاوی خواهان نگهداری از یک موش به عنوان حیوان خانگی بودند. در این فرصت، برترین موش گیر های شهر زیباترین موش ها را به ثروتمندان می فروختند.

9. بیدارکن

آیا به این فکر نموده اید که مردم باستان، قبل از اختراع ساعتِ زنگ دار چگونه سر ساعت از خواب بیدار میشدند؟ ساده است. شخصی به عنوان بیدارکن با یک برنامه زمانی منظم وجود داشت که برای زود بیدار شدن از خواب استخدام می شد. این افراد استخدام می شدند تا به خانه های محله بروند و کارگران را از خواب بیدار نمایند. این افراد برای بیدار کردن مشتریان خود روش های مختلفی داشتند.

اگر مشتری در طبقه اول ساختمان زندگی می کرد، ساده ترین راه ضربه زدن به پنجره او بود. اگر مشتری در طبقه بالاتر بود، بیدارکن از یک عصا یا جاروی بلند برای ضربه زدن به پنجره او استفاده می کرد یا نخود فرنگی ها را به وسیله یک لوله به سمت پنجره مشتری نشانه می گرفت!

10. خالی نماینده باد شکم

باورکنید یا نه، اما روزگاری خالی کردن باد شکم یک شغل واقعی بود! این افراد برای سرگرم کردن جمعیت از باد شکم که ابزار اصلی شغل شان بود استفاده می کردند. آن ها گاز معده شان را به روش های سرگرم نماینده ای خارج می کردند. با کمال تعجب شغل این افراد مدت های مدیدی وجود داشت. آگوستینِ قدیس زمانی درباره این افراد نوشته است: آن ها چنان اختیار دل و روده شان را دارند که می توانند به میل خودشان و به صورت مکرر باد شکم شان را خالی نمایند به گونه ای که اثر آن شبیه آواز خواندن باشد.

عده ای از این افراد مشاهیر زمان خودشان در نظر گرفته می شدند. یکی از آن ها رولَند نام داشت که سالانه در دربار هنری دوم اجرا می کرد. هنری دوم پس از سال ها، 30 جریب زمین و یک کاخ بزرگ به پاس مهارت هایش به او پاداش داد.

11. حافظ

اگر در به یاد آوردن نام ها ضعیف هستید، قطعاً این شغل مناسب شما نیست. حافظان، برده هایی بودند که وظیفه شان به یاد آوردن نام کسانی بود که صاحبان شان در رویداد های عمومی آن نام ها را به خاطر نمی آورند.

از آنجا که آن موقع خبری از گوشی های هوشمند نبود، حافظان راهی حافظ مجبور بود اطلاعات بیشتری را به خاطر بیاورد. این اطلاعات شامل جزئیاتی از تبادل نظر های قبلی یا اطلاعات کلی درباره افرادی میشد که ارباب در طول آن روز با آن ها تبادل نظر نموده بود. در اصل، حافظ به نوعی دفترچه تلفن ارباب خود بود.

منبع: ancient-origins.net

مترجم: زهرا ذوالقدر