چگونه بر اضطراب ناشی از برقراری ارتباط چشمی غلبه کنیم؟ - وبلاگ وردپرس

به گزارش وبلاگ وردپرس، ارتباط چشمی در تعاملات اجتماعی اهمیت زیادی دارد، به طوری که ترس از انجام این کار می تواند در ارتباطات روزمره اختلال ایجاد کند. با برقراری تماس چشمی به طرف مقابل نشان می دهید که به او احترام می گذارید و صحبت هایش را درک می کنید. از سوی دیگر، ارتباط چشمی اعتماد به نفس و صداقت شما را نشان می دهد و باعث می گردد که در نظر مخاطب مجذوب کننده تر به نظر برسید. درنتیجه، اعتماد و احترام دیگران را جلب نموده و می توانید ارتباط عمیق تری با آن ها برقرار کنید.

با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) و بعلاوه افراد خجالتی در این بخش از ارتباط اجتماعی مشکل داشته و قادر به برقراری ارتباط چشمی نیستند. وقتی هنگام گفت وگو به طرف مقابل خود نگاه نمی کنید، این احساس در او ایجاد می گردد که به او اهمیت نمی دهید یا حرف هایش برایتان کسل نماینده است. به همین علت، آزرده خاطر شده و حتی ممکن است صحبت خود را ادامه ندهد. اگر شما هم از جمله افرادی هستید که هنگام برقراری ارتباط چشمی مضطرب می شوید، توصیه می کنیم که مقاله امروز را تا خاتمه بخوانید تا با راه های غلبه بر این مشکل آشنا شوید.

اضطراب ناشی از برقراری تماس چشمی چیست؟

منظور از اضطراب ناشی از برقراری تماس چشمی این است که شخص هنگام نگاه کردن به چشم های طرف مقابل خود معذب شده و احساس ناراحتی می نماید. فردی که از این نوع اضطراب رنج می برد هنگام صحبت کردن با دیگران نمی تواند به چشم های آن ها نگاه کند، چون هنگام برقراری تماس چشمی فکر می نماید که طرف مقابل او را مورد قضاوت قرار می دهد.

چرا برخی از افراد تماس چشمی برقرار نمی نمایند؟

اضطراب ناشی از برقراری تماس چشمی دلایل مختلفی دارد. در افرادی که به بیماری های روانی مبتلا نیستند، معمولاً ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی با کمرویی یا اعتماد به نفس پایین مرتبط است. برخی از افراد وقتی هنگام صحبت کردن به چشم های کسی نگاه می نمایند معذب می شوند، چون کم تجربه بوده و با مهارت های ارتباطی آشنایی زیادی ندارند یا ترجیح می دهند که در کانون توجه دیگران قرار نگیرند.

تماس چشمی و اختلال اضطراب اجتماعی

بیشتر افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از نگاه کردن به چشم های دیگران به عنوان یک کار استرس زا و ناراحت نماینده یاد می نمایند. بخشی از این دیدگاه احتمالاً به ژن ها مربوط می گردد.

تحقیقات نشان داده اند که افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ترس شدیدی از تماس چشمی مستقیم دارند. اگر به این نوع اضطراب مبتلا هستید، باید بدانید که ارتباط چشمی باعث فعال شدن آمیگدال می گردد، یعنی بخشی از مغز را که به شما در خصوص خطرات هشدار می دهد تحریک می نماید.

نتایج حاصل از یک پژوهش علمی نشان داده است که اضطراب اجتماعی به ترکیبی از حالت دفاعی و پرهیز از پردازش محرک های اجتماعی عاطفی مربوط می گردد. برای مثال، در یک مهمانی هم مواظب افرادی هستید که به نظر می رسد در حال قضاوت کردن شما هستند و هم سعی می کنید از موقعیت هایی که ممکن است مورد قضاوت قرار بگیرید دوری کنید. علاوه بر این، نتایج این پژوهش بیانگر این است که افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی احتمالاً به علت ترس از قضاوت دیگران از حفظ تماس چشمی اجتناب می نمایند.

تماس چشمی و اوتیسم

تحقیقات در خصوص اوتیسم نشان می دهد که افراد اوتیستیک نسبت به ارتباط چشمی بسیار حساس هستند، به طوری که فعالیت مغز آن ها در مسیرهای عصبی مربوط به پردازش حالات چهره افراد از حد طبیعی بالاتر است. به عبارت دیگر، آن ها ممکن است به علت احساس ناراحتی شدید و حتی درد از برقراری تماس چشمی اجتناب نمایند.

مزایای برقراری تماس چشمی

ارتباط چشمی هنگام صحبت کردن با مردم یک مهارت اجتماعی مهم است که هم در زندگی شخصی و هم در محیط کار می تواند بر نظر و دیدگاه دیگران در خصوص شما تأثیر بگذارد. در حقیقت، محققان پیروز به کشف مزایای بی شماری برای حفظ تماس چشمی در طول مکالمه شده اند، از جمله:

• دیگران چهره شما را بهتر به یاد می سپارند.
• پس از خاتمه مکالمه، طرف مقابل اندازه بیشتری از حرف های شما را به یاد می آورد.
• دیگران راحت تر گفته های شما را باور می نمایند.
• مردم شما را به عنوان یک فرد باهوش که اعتماد به نفس بالایی دارد، می شناسند.
• دیگران بهتر می توانند نشانه های غیرکلامی شما را متوجه شوند.

راه های غلبه بر اضطراب ناشی از برقراری ارتباط چشمی

وقتی صحبت از تماس چشمی می گردد، همه ما سطوح مختلفی از راحت بودن را تجربه می کنیم. اگرچه برخی از افراد ممکن است مستعد ترس یا اجتناب از برقراری تماس چشمی باشند، اما بیشتر آن ها می توانند مهارت های خود را بهبود بخشیده و بر اضطراب ناشی از ارتباط چشمی غلبه نمایند.

راه های کاهش اضطراب در برقراری تماس چشمی

افرادی که از اختلال اضطراب رنج می برند می توانند از روش های مختلف مثل درمان شناختی رفتاری (CBT) یا دارودرمانی استفاده نمایند. بیشتر افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی می توانند راه های غلبه بر ترس خود را یاد گرفته و ارتباط چشمی بهتری برقرار نمایند. برقراری تماس چشمی فقط یکی از جنبه های ارتباط اجتماعی است که می توانید به وسیله تمرین و قرار گرفتن در موقعیت های واقعی به آن دست پیدا کنید.

اگر اختلال اضطراب ندارید اما تماس چشمی برایتان سخت است و شما را مضطرب می نماید، سعی کنید با تمرین کردن و افزایش ارتباطات خود این مشکل را رفع کنید. وقتی به تدریج ارتباط چشمی خود را افزایش می دهید، به مرور زمان متوجه می شوید که این کار برایتان راحت تر شده است.

بهتر است برقراری تماس چشمی را با افراد آشنا آغاز کنید و سپس خود را با موقعیت های سخت تر به چالش کشیده و در پی برقراری ارتباط با افراد غریبه بروید. اگر تماس چشمی واقعی برایتان بیش از حد استرس زا است، در ابتدا بهتر است با شخصیت های تلویزیونی یا در گفت وگوهای آنلاین ارتباط چشمی برقرار کنید. اگر قبل از آغاز مکالمه یا در طول موقعیت هایی که باید تماس چشمی برقرار کنید اضطراب شما افزایش پیدا کرد، سعی کنید با تنفس عمیق ضربان خود را کاهش داده و خودتان را آرام کنید.

راه های بهبود مهارت های مربوط به برقراری تماس چشمی

اگر با شخصی به صورت انفرادی گفت وگو می کنید یا در یک گروه در حال صحبت کردن هستید، به فاصله بین چشم ها یا ابرو های مخاطب نگاه کنید. برای اینکه هم شما احساس راحتی بیشتری داشته باشید و هم طرف مقابل معذب نگردد، از نگاه خیره خودداری نموده و هر از گاهی به جای مخاطب به اطراف نگاه کنید. استفاده از این تکنیک برای بهبود تماس چشمی به شما یاری می نماید که هنگام صحبت کردن آرامش بیشتری داشته باشد و در عین حال ارتباط بهتری با مخاطب برقرار کنید.

نکاتی برای برقراری ارتباط چشمی

رعایت نکات زیر به بهبود مهارت های ارتباطی شما یاری می نماید:

• از ابتدا تماس چشمی برقرار کنید. قبل از آغاز صحبت با طرف مقابل به برقراری تماس چشمی اقدام کنید.
• از قانون 50/70 بهره ببرید. وقتی دارید صحبت می کنید، 50 درصد زمان گفت وگو را به ارتباط چشمی اختصاص دهید و هنگامی که مخاطب هستید، 70 درصد تماس چشمی داشته باشید.
• تماس چشمی را برای چهار تا پنج ثانیه حفظ کنید. هنگام صحبت کردن حدود چهار تا پنج ثانیه به طرف مقابل نگاه کنید، سپس با قطع تماس چشمی به اطراف نگاه نموده و دوباره ارتباط چشمی را از سر بگیرید.
• به آرامی به اطراف خود نگاه کنید. تماس چشمی خود را به آرامی قطع کنید. اگر این کار را خیلی سریع انجام دهید، ممکن است عصبی یا خجالتی به نظر برسید.
• از تکنیک مثلث بهره ببرید. نگاه کردن به سمت پایین نشان دهنده کمبود اعتماد به نفس است. به جای اینکه به اطراف یا پایین نگاه کنید، می توانید روی صورت فرد یک مثلث وارونه را تصور کنید که چشم ها و دهان او را به هم وصل می نماید و هر پنج ثانیه یک بار به یکی از زاویه های آن نگاه کنید.
• به نقاط نزدیک چشم ها نگاه کنید. اگر نگاه مستقیم به چشم های دیگران برایتان بسیار استرس زا است، به نقطه ای روی بینی، دهان یا چانه آن ها نگاه کنید.

هنگامی که با گروهی از افراد صحبت می کنید، به جای فکر کردن به کل گروه تصور کنید که هر بار فقط با یک نفر از آن ها در حال گفت وگو هستید. در حین صحبت کردن، یک نفر را در گروه انتخاب نموده و وانمود کنید که فقط با آن شخص صحبت می کنید. وقتی جمله تان تمام شد و می خواستید جمله جدیدی را به زبان بیاورید، نگاه خود را از آن فرد برداشته و این بار شخص دیگری را انتخاب نموده و در حین صحبت کردن به چشم های او نگاه کنید. این کار را به شکلی انجام دهید که در نهایت با همه اعضای گروه ارتباط چشمی برقرار کنید.

کلام خاتمهی

چشم ها نقش مهمی در روابط اجتماعی دارند و به همین علت توانایی برقراری ارتباط چشمی می تواند جنبه های مهمی از ویژگی های شخصیتی مانند اعتماد به نفس را آشکار نموده و به استحکام روابط ما با دیگران یاری کند.

اگر شدت اضطراب اجتماعی شما به حدی زیاد است که به هیچ وجه نمی توانید با دیگران ارتباط چشمی برقرار کنید، برای حل این مشکل از یک متخصص بهداشت روان یاری بگیرید. متخصص بهداشت روان علائم شما را ارزیابی نموده و یک برنامه درمانی مناسب را برایتان آغاز می نماید.

منبع: verywellmind